توقیف سووشون یا تبلیغ نامحسوس؟

به نقل از خبر آنلاین؛ این روزها توقیف سریال‌های شبکه نمایش خانگی به امری تکراری بدل شده است. تجربه‌های اخیر مانند «تاسیان» و حالا توقیف سووشون نشان می‌دهند که برخی از این ممنوعیت‌های کوتاه‌مدت، نه‌تنها مانعی برای انتشار محتوا نیستند، بلکه گاه به ابزاری برای جبران ضعف‌ در فیلمنامه و جذب توجه رسانه‌ای تبدیل شده‌اند؛ تاکتیکی زیرپوستی میان تولیدکننده، پلتفرم و فضای خاکستری مجوزدهی.

سریال‌های نمایش خانگی در ایران، مدت‌هاست که در مرز باریک میان قانون و سلیقه حرکت می‌کنند. توقیف سووشون تنها چند ساعت پس از انتشار، همان الگویی را بازتولید کرد که پیش‌تر در ماجرای «تاسیان» شاهد بودیم: توقیفی ناگهانی، بیانیه‌های پرطمطراق، بازگشت سریع به پلتفرم و در نهایت افزایش کنجکاوی عمومی.

در این مسیر، آنچه مغفول می‌ماند، پرسش درباره کیفیت اثر است. این‌که آیا حواشی، ضعف‌های ساختاری سریال را پنهان می‌کنند؟ یا «توقیف» به ابزاری تبلیغاتی بدل شده که به‌جای جلوگیری از تخلف، به دیده شدن بیشتر کمک می‌کند؟